Пра нявесту Тора, або дарагая госця

Вітаю-вітаю!
Вось ужо скончыліся апошнія выходныя сакавіка. І пайшоў снег, вось ён падае і падае за вакном, але хутка растае. І як разумець тое, што адбываецца з прыродай?!
Але я не пра гэта хацела напісаць :)
Да нас у госці прыязджала нявеста Тора. Змучала беднага кавалера так, што ледзьве ходзіць. Так ёй хацелася бегаць і дурачыцца...

І вось гэтая мадам прыехала, столькі ўжо ў іх было радасці, столькі весялосці. 

Наш Тор буду сваю не любіць, заходзіць за год пару разоў: у моцны снег і дождж. Астатнія дні спіць на вуліцы, у саломе, у сараі.

А вось Лайма зусім іншая, яна адразу аблюбавала сабе буду, тым больш што яна такая агромністая, што там можна зручна легчы і нічога на вуліцы не тырчыць :) Пару разоў так схавалася, што я хадзіла шукаць, а яна дрыхне і не чуе, што яе клічуць.

Лайма ў будзе, а Тор побач, ахоўвае :)

Праўда пару разоў Тор хаваўся ў сені ад гэтай прыгажуні...

Раней, калі каля нас хадзілі дзікі, спаць было немагчыма. Тор мог брахаць да раніцы. Ды так гучна, што толькі пачынаеш засынаць, а тут такі моцны тупам і такое гучнае браханне, што пра сон можна забыць.

І вось у гэтыя выходныя прыехала Лайма, і яны ўдвох давай так брахаць, што я думала апошняя суседка збяжыць ад такіх ахоўнікаў...

У першы дзень было вельмі смешна слухаць: Тор пачынаў брахаць, а Лайма падбывала. Але ў наступны дзень ужо брахала і адна, і разам з Торам. Ужо было ня так смешна...

Лёгкага працоўнага тыдню і ціхіх начэй :)