2014-03-26

Жыццё на вёсцы

Вітаю!
Сёння ў мяне аповяд проста пра жыццё на вёсцы. Пачынаецца гарачая пара, трэба шмат што паспець зрабіць, каб атрымаць ураджай і не згубіць тое, што ўжо расце ў агародзе-садку.


8 гадзін раніцы.

Але галоўная навіна ў мяне: качкі-бегункі.
Тры жаўнерыкі.
Гэтыя качкі адрозніваюцца ад сваіх суродзічаў тым, што іх тулава размешчанае вертыкальна. Як у пінгвіна. І бегаюць яны так жа, як пінгвіны :)


Вельмі пацешныя!!! Я так люблю назіраць за імі!


Адразу бачна, што гэта не мясныя качкі. Але ў сеціве напісана, што яны добра нясуць яйкі. Як на самой справе будзе, пакажа час.
Цяпер жа яны дораць мне сваё гагатанне (мама казала, калі пачула ў тэлефоне, што ў нас "цэлы кірмаш"), вельмі гучнае!
А калі я пачынаю з імі размаўляць, то яны нахіляюць галаву, слухаюць колькі хвілін і ўцякаюць у хатку :) Першым уцякае качур, а дзяўчынкі за ім :)


Мы набылі сабе дзвюх качак і аднаго качура. Вось ён, прыгажун, з чорнай галоўкай і белым калечкам на шыі. Гэта іхняя, качуроў, адметнасць.
Качачкі паўсюль следуюць за сваім качуром, гуськом бегаюць уздоўж агароджы, ды так хутка бегаюць! Толькі і паспявай за імі...


У першы дзень, як мы іх прывезлі, я запусціла качак адразу ў хатку, якую муж падрыхтаваў заранёў. Так яны адразу адчулі сябе ў бяспецы.
У качак, як сказала прадавачка, першыя пару дзён-тыдзень будзе акліматызацыя. Таму яны хуценька прабягаюць ад хаткі сваёй да тазіка з вадой, палошчуцца і хуценька назад, баязліўцы маленькія.


Спачатку яны не выходзілі, калі хтосьці быў побач. Баяліся.
Але я прыдумала ім рэжым дня (дакладней пачалі яны яго самі: адкінулі агароджу праходу роўна а 8 гадзіне раніцы і пабеглі да вады). Цяпер я сама а 8 раніцы адчыняю іх і стаю побач, чакаю, калі яны пабягуць да вады.
І тут яны вырашаюць: альбо бегчы і атрымаць асалоду ад купання, альбо баяцца і хавацца...
І яны бягуць :)
І вось цяпер яны сталі меньш мяне баяцца, разумеюць, хто іх корміць і мяняе кожны дзень вадзічку.
А я тым часам любуюся імі, сваімі маленькімі пінгвінёнкамі :)

Рыська пакуль што абыходзіць качак трэцімі дарогамі. Баіцца іхняга гагатання.


Толькі здалёк назірае за імі, а калі яны падыходзяць блізка за агароджы, то кот уцякае прэч, а качкі бягуць ў хатку. І чаму ў нас усе такія страшкі?!


Яшчэ ў нас пачаўся сезон пеларгоній. Так прыемна!
Тры цвітуць, а яшчэ 4 стаяць з бубешкамі, вось-вось парадуюць.



А на вуліцы ва ўсю красуюцца крокусы. Нават нейкія веліканы ў параўнанні з астатнімі цвітуць.
Ну што тут яшчэ можна дадаць...





Пасля дажджу...


І самае прыемнае, у агародзе ўжо можна збіраць першае зяленіва!
Шчаўе...


Зімовая цыбулька.
Гэтая цыбулька мае вельмі прыемны смак і водар. І расце яна, як часнок, не баіцца маразоў і вельмі рана вылязае з зямлі. І цвіце прыгожымі фіялетавымі кветкамі, з якіх насейваецца яшчэ больш цыбулінак.
Здымаць ураджай шчыпяроў можна 3-4 разы на сезон. Можна ўжываць як шчыпяры, так і цыбулькі.
На адным месцы расце 4-5 год. Але я яе рассаджваю, каб было болей :)


Так і жывем :) Вітамінак Вам!

2014-03-24

Крэплі, альбо хрушчы, з тварагу

Вітаю!
Вось так часта бывае, што што-небудзь у лядоўні "прападае". Альбо нейкі кавалачак сыру, альбо яйкі, альбо яшчэ што-небудзь не зусім да посту. Вось так выпадкова ў нас "прападаў" тварог. І есці яго проста так з варэннем не хацелася...
Вось і вырашыла я напекчы хрушчоў да гарбаты (гарбата ў нас з ліпы, такі водар!!!)


Што і як:
  • 200 г тварагу (у мяне быў з крамы, 9% тлустасці)
  • 200 г смятаны (таксама з крамы, 14 % тлустасці)
  • 1 шклянка цукру (савецкі гранёны стакан :)
  • 1 д.л. пітной соды (дэсэртная лыжачка)
  • 3 яйкі
  • 5 шклянак мукі (той жа савецкі гранёны стакан) + прысыпаць, калі катаць цеста
Цеста:
Змешваем ўсё па парадку, як напісана вышэй: тварог, смятана, цукар, сода. Замясілі, даем пастаяць 10-15 хвілін (з'явіліся бурбалкі).
Яйкі ўзбілі, дадалі да асновы з тварагу-смятаны-цукру-соды. Затым па адной шклянцы дадаем муку.
Цеста трэба пакінуць ў цёплым месцы на 1-1,5 г, каб паднялося  трошкі.
Раней я пякла хрушчы з хатняга тварагу і смятаны. Падымалася цеста значна хутчэй і вышэй. І смак быў лепшы, гэта на мой асабісты густ :) Хатняе ёсць хатняе :)

Далей, адрэзаем кавалак цеста, катаем яго. Я звычайна катаю на паперы для печыва. Вельмі зручна. Меньш бруду пасля прыбіраць. І ня ліпне, і мукі амаль ня трэба.


Разразаем на палосачкі.


Затым яшчэ раз разразаем.
Пасярэдзіне палосачак робім маленькі разрэз. Перакручваем.



Жарым на аліўкавым алеі, папярэдне моцна разагрэўшы яго.




Калі адзін бок прапячэцца, пераварочваем. Па часе гэта займае пару хвілін.


Затым я выкладваю хрушчы на талерку з папяровай сурвэткай, каб сцёк лішні алей.


Пасыпаем пудрай з цукру.


Вельмі зручна карыстацца маленькім сіцечкам.


І можна частавацца!
Атрымліваюцца хрушчы вельмі смачнымі. Яны падобныя на аблокі, так падымаюцца пры гатаванні. І не "такія цяжкія", як дражджавыя.
У мяне з аднае порцыі цеста атрымаліся дзве міскі хрушчоў. І як тут посціць?!


Смачна есці :)



2014-03-20

Ільняная сукенка (рыхтуюся да сехону Ч.3)

Вітаю!
На вуліцы яшчэ ня так цёпла, каб працаваць у агародзе. Таму рыхтуюся да вясенне-летняга сезону і шыю сабе вопратку.
Вось і сёння сшылася ў мяне сукеначка са льну.


Ідэя сукенкі з беларускай вышыўкай была ў мяне ў галаве даўно. Нават сукенку я раскройвала перад Новым годам (і памер тады быў большы, чым цяпер. У мяне часта так здараецца :)
Але сшылася яна толькі цяпер.



Што і як:
  • лён 100%
  • сіцец
  • ніткі Coats Cotton
  • ніткі Anchor
Я вельмі люблю вопратку са льну, люблю працаваць са льном. Але адзінае, што мне ня вельмі падабаецца, што лён вельмі хутка мнецца. І вось тут вельмі добра гэта бачна.
Нахілілася абуцца, і вось сукенка памялася.
Сукенка мае кішэні.



Працаваць з тканінай было вельмі прыемна. Вышаваць па льну, канешне, значна складанней, чым па канве. Але гэта таго каштуе. Атрымліваецца вельмі прыгожа!


Сукенка з падкладам. Яе можна і цяпер апранаць, думаю будзе ня вельмі халадно. І летам.
Увогуле лён вельмі прыемны да скуры. Самае тое для лета.

Шалік вязаны пруткамі (спіцамі). Нітачкі, як звычайна, King Cole. На гэты раз Galaxy DK 732.


Як я і пісала вышэй, памер сукенкі (40 па часопісу BURDA) быў абраны яшчэ перад НГ. І цяпер я стала крышачку "меньшай" :) І вось сукенку было бы добра таксама сшыць на памер меньш. Але ўжо была падрыхтавана тканіна і вышыўка. Прыйшлося шыць!


Торушка дапамагае :) Рыська быў у хаце, таму і не засвяціўся на гэты раз. У нас хатнія жыхары вельмі актыўныя і цікаўныя асобы :)
Тут трэба праверыць...


Тут трэба паляжаць...


"І галінку аддай! Яна на фотаздымку не патрэбная!"


Торушка пабег хаваць ад мяне сваю галінку. Можна і далей працягваць.
Вышыўка ўзята з кніг "Беларускі арнамент", "Беларускі народны касцюм".
Ніткі Anchor 167.

Назва "Узор жыцця" (ромб у цэнтры). Узор мае дзве часткі:
  • ромб з адросткамі-прамянямі - сонца;
  • такі ж ромб, але прамяні накіраваны ўнутр, - зямля.
 Сімвал сонца змяшчаецца ў сімвал зямлі, і ўзор выказвае ідэю росквіту прыроды, жыцця.

Дакладнае тлумачэнне зорак у кнізе я не знайшла. Адзінае, што магу сказаць, што падобныя зоркі з'яўляюцца сімвалам ураджаю.



Як выглядае спіна ў сукенцы.
Засцежка-маланка пад колер вышыўкі (молнія).



На торбе можна і пасядзець :)


Торба таксама са льну, але тут лён "грубы".
Мне падабаецца з такой торбай хадзіць на йогу. Шмат што змяшчаецца!


Вось як сукенка выглядала ў часопісе.
Часопіс BURDA 12/2013.



Сонечнага надвор'я :)


2014-03-18

Як цвіце хатні лімон

Вітаю!
А ў нас зацвіў лімон!



Лімон з'явіўся ў доме дзякуючы бацькам мужа. Яны падаравалі яго мне на восьмае сакавіка.


На ім не было ніводнай кветкі ў той час. І вось напрацягу 10 дзён расла маленькая бубачка. І новая галінка, на якой цэлых 5 бубачак - будучых кветачак.
Яшчэ раніцай кветка была закрыта...


І вось увечары яна пачала раскрываць свае пялёсткі...


Па адным, так сарамліва...
І заўважылі мы, што кветка поўнасцю раскрыла пялёсткі толькі тады, калі пачалі адчуваць лёгкі свежы водар лімона.


А вось і сам герой дня - лімончык.

Дык пра што я? А, а ў нас цвіце лімон! А ў Вас (пытанне ад Торушкі)?


Салодкага лімоннага настрою:)