Вітаю!
Спяшаюся падзяліцца пра ўражанні пятніцы. Проста фантастычны дзень атрымаўся :)
Мы з Торам хадзілі ў лес. Назбіраць грыбоў не атрымалася, таму што іх пакуль ня вельмі шмат. Была ўсё лета спёка, і вось толькі прайшлі дажджы, пачалі расці грыбы. Але ў лесе ўсё адно было вельмі прыемна хадзіць. І я заўважыла за сабой такую змену: раней хадзіла і шукала грыбы-ягады, а цяпер шукаю тое, што можна сфатаграфаваць. Можа таму і знайшла ня вельмі шмат грыбоў? :)
...
...
Спяшаюся падзяліцца пра ўражанні пятніцы. Проста фантастычны дзень атрымаўся :)
Мы з Торам хадзілі ў лес. Назбіраць грыбоў не атрымалася, таму што іх пакуль ня вельмі шмат. Была ўсё лета спёка, і вось толькі прайшлі дажджы, пачалі расці грыбы. Але ў лесе ўсё адно было вельмі прыемна хадзіць. І я заўважыла за сабой такую змену: раней хадзіла і шукала грыбы-ягады, а цяпер шукаю тое, што можна сфатаграфаваць. Можа таму і знайшла ня вельмі шмат грыбоў? :)
...
Першы грыб: падбярозавік. Яшчэ маленькі, але прыгожы. На адным і тым жа месцы кожны год знаходжу такі грыб.
Гэты грыб у нас называюць "порхаўка" (пазней ён становіцца мяшочкам, з якога ляціць ягонае насенне). Гэтыя грыбы мы не збіраем, але сфатаграфаваць прыгожа.
...
Грыбы, якія растуць на дрэве. Нібы кветкі, выглядае незвычайна.
...
Гэтых грыбоў я ня ведаю і не збіраю іх.
Калі мы з Торам хадзілі, то трапілі пад дождж, які ня вельмі пашкодзіў нам, а наадварот, упрыгожыў лес. І гэты фотаздымак таму доказ.
...
І лісічкі. Бяз іх ніяк. Гэта не грыбы, калі не знайсці лісічку ў нашым лесе :)
Увогуле мы з Торам знайшлі толькі тры лісічкі, два падбярозавіка, штук дзесяць маслякоў і... Два маленькіх баравічка, я ад радасці іх хутчэй зрэзала, а толькі потым падумала, што трэба сфатаграфаваць. Вось так грыбнік перамог фатографа :))))
...
Лес вельмі прыгожы: свае колеры, свае кветкі, свае пахі, свае жыхары.
Аднаго жыхара мы сустрэлі - вялікага зайца з прыгожым хвастом. Чаму з хвастом? Таму што толькі хвост я добра разглядзела, Тор пачаў ад радасці так скавытаць, што заяц даў такога драпака... Так мы яго і бачылі...
А Тор, бедны, толькі аблізаўся: "Што ж ты, Тор, так сябе не трымаеш?! Так усе збягуць ад твайго істэрычнага лаю..."
...
Вераск так і прываблівае і мяне, і шмялёў. А Тор, вар'ят, ловіць іх (шмялёў і пчол, і нават шэршняў) і есць. Яны яго кусаюць за язык, а ён рычыць і есць :) Можа яму вітамін не хапае?
...
І тое, што лес асобная планета, Вы паверыце, убачыўшы наступныя фотаздымкі...
У нашым лесе шмат старых пянькоў. І вось на іх і жыве сваім жыццём іншая планета, адрозная ад таго, што мы бачым кожны дзень.
...
Тут свае жыхары, свае дрэвы і кусты.
Нібы "марсіяне" тырчаць асобныя часткі моху - махавічкі...
...
А тут махавічкі ідуць па сваіх справах, проста фотаздымак захаваў толькі момант, а я назірала іх жыццё :) І так гэта цікава...
...Нібы з мора каралы...
...
Гэты фотаздымак мне больш за ўсё падабаецца. Калі я глядзела ў лесе на гэты пень, то чырвоны колер не заўважыла. А на кампутары ўсё выразна бачна.
Сапраўды, асобны нейкі мохавы народ. І на кожным пні свой, адрозны ад іншых...
...
Гэты мох рос проста на зямлі. Ён нагадвае мне расліны, якія растуць на дне акіянаў. Іх можна ўбачыць толькі на фотаздымках з падводнага плавання. І знайсці ў лесе...
...
Чым не марское багавінне?
...
Што сказаць, восень упрыгожвае лес фарбамі.
І гэтыя фарбы часам бываюць нават ярчэйшымі, чым летам.
І дорыць пацеркі з даждынак...
І гэтыя ўпрыгожванні вельмі прыемна сустракаць.
Вось так і прайшла апошняя пятніца лета...
Пра сняданак суботы напішу пазней, цяпер шмат спраў. Забягаючы наперад скажу, што сняданак быў смачным і вельмі прыемным...
Таму жадаю добрага адпачынку і сонечнага настрою, як у мяне сёння :)
Да сустрэчы ў новым аповедзе!
No comments:
Post a Comment