Жыццё на вёсцы

Вітаю!

Сёння ў мяне аповяд проста пра жыццё на вёсцы. Пачынаецца гарачая пара, трэба шмат што паспець зрабіць, каб атрымаць ураджай і не згубіць тое, што ўжо расце ў агародзе-садку.

8 гадзін раніцы.

Але галоўная навіна ў мяне: качкі-бегункі.

Тры жаўнерыкі.

Гэтыя качкі адрозніваюцца ад сваіх суродзічаў тым, што іх тулава размешчанае вертыкальна. Як у пінгвіна. І бегаюць яны так жа, як пінгвіны :)

Вельмі пацешныя!!! Я так люблю назіраць за імі!

Адразу бачна, што гэта не мясныя качкі. Але ў сеціве напісана, што яны добра нясуць яйкі. Як на самой справе будзе, пакажа час.

Цяпер жа яны дораць мне сваё гагатанне (мама казала, калі пачула ў тэлефоне, што ў нас "цэлы кірмаш"), вельмі гучнае!

А калі я пачынаю з імі размаўляць, то яны нахіляюць галаву, слухаюць колькі хвілін і ўцякаюць у хатку :) Першым уцякае качур, а дзяўчынкі за ім :)

Мы набылі сабе дзвюх качак і аднаго качура. Вось ён, прыгажун, з чорнай галоўкай і белым калечкам на шыі. Гэта іхняя, качуроў, адметнасць.

Качачкі паўсюль следуюць за сваім качуром, гуськом бегаюць уздоўж агароджы, ды так хутка бегаюць! Толькі і паспявай за імі...

У першы дзень, як мы іх прывезлі, я запусціла качак адразу ў хатку, якую муж падрыхтаваў заранёў. Так яны адразу адчулі сябе ў бяспецы.

У качак, як сказала прадавачка, першыя пару дзён-тыдзень будзе акліматызацыя. Таму яны хуценька прабягаюць ад хаткі сваёй да тазіка з вадой, палошчуцца і хуценька назад, баязліўцы маленькія.

Спачатку яны не выходзілі, калі хтосьці быў побач. Баяліся.

Але я прыдумала ім рэжым дня (дакладней пачалі яны яго самі: адкінулі агароджу праходу роўна а 8 гадзіне раніцы і пабеглі да вады). Цяпер я сама а 8 раніцы адчыняю іх і стаю побач, чакаю, калі яны пабягуць да вады.

І тут яны вырашаюць: альбо бегчы і атрымаць асалоду ад купання, альбо баяцца і хавацца...

І яны бягуць :)

І вось цяпер яны сталі меньш мяне баяцца, разумеюць, хто іх корміць і мяняе кожны дзень вадзічку.

А я тым часам любуюся імі, сваімі маленькімі пінгвінёнкамі :)

Рыська пакуль што абыходзіць качак трэцімі дарогамі. Баіцца іхняга гагатання.

Толькі здалёк назірае за імі, а калі яны падыходзяць блізка за агароджы, то кот уцякае прэч, а качкі бягуць ў хатку. І чаму ў нас усе такія страшкі?!

Яшчэ ў нас пачаўся сезон пеларгоній. Так прыемна!

Тры цвітуць, а яшчэ 4 стаяць з бубешкамі, вось-вось парадуюць.

А на вуліцы ва ўсю красуюцца крокусы. Нават нейкія веліканы ў параўнанні з астатнімі цвітуць.

Ну што тут яшчэ можна дадаць...

Пасля дажджу...

І самае прыемнае, у агародзе ўжо можна збіраць першае зяленіва!

Шчаўе...

Зімовая цыбулька.

Гэтая цыбулька мае вельмі прыемны смак і водар. І расце яна, як часнок, не баіцца маразоў і вельмі рана вылязае з зямлі. І цвіце прыгожымі фіялетавымі кветкамі, з якіх насейваецца яшчэ больш цыбулінак.

Здымаць ураджай шчыпяроў можна 3-4 разы на сезон. Можна ўжываць як шчыпяры, так і цыбулькі.

На адным месцы расце 4-5 год. Але я яе рассаджваю, каб было болей :)

Так і жывем :) Вітамінак Вам!