Успаміны, Лондан 2012

Вітаю...

Калі знаходзішся далёка ад людзей, якія вельмі дарагія ў жыцці, то зусім іначай глядзіш на мінулае, на будучае, асабліва на сучаснае...

Гэта пост-успаміны пра падарожжа ў Лондан, Вялікабрытанія. Адбывалася гэта ў верасні 2012 году. Калі ласка!  Толькі я і мой муж :)

Сказаць па праўдзе, падарожжа было так сабе. Асабліва першыя ўражанні ад гораду: прыемная радасць ад цудоўнага вымаўлення ангельскай мовы мясцовых жыхароў :))))))))))))))) Ня вельмі добрая ежа, таму што мы жылі вельмі блізка ад цэнтру і там не было шмат крам, каб набыць прадукту, толькі кавярні-кавярні-кавярні... А нам неабходна было эканоміць, таму што праз пару тыдняў павінна было быць невялікае падарожжа ў Амстэрдам, Галандыя. І вельмі падобныя будынкі адзін да аднаго... Проста ідзеш-ідзеш-ідзеш, а будынак адзін і той жа. І можаш яшчэ паўгадзіны ісці :) І будзе ўсё аднолькавым... Было як было :)

Мы гулялі па горадзе цэлы дзень :) Фатаграфаваліся, увечары схадзілі на іхняе кола, каб пагледзець горад з вышыні. І вось там было самае неверагоднае: 3D-відэа - экскурсія па гораду. Было такое адчуванне, што гэта ты сам ляціш над горадам, будынкамі... Асаблівым было, калі птушкі ляцелі насустрач, хацелася адганяць іх рукамі і прыхіляцца, настолькі рэалістычным было відовішча.

Затым мы наведалі агромністы акварыўм са шкляной падлогай, пад якой плавалі акулы, чарапаха і шмат розных вялікіх рыбінаў. І ты ідзеш у цемры па гэтай падлозе і баішся ступіць, хочацца нахіліцца і пакранаць, ці насамрэч там існуе падлога :)

Наведалі таксама заапарк. Вельмі вялікі па плошчы, шмат жывёл, трапічная зала з матылькамі была. І жырафы, самыя сапраўдныя жырафы з аб'едзенымі дрэвамі навокал :) І кожны раз я іх шкадую, таму што зусім іншае жыццё магло быць у гэтых жывёлаў там, дзе яны павінны былі бы нарадзіцца і жыць - у прыродзе, у вольнай прыродзе...
Так як і я... Разам з гэтымі ўспамінамі я ўзгадваю сваё жыццё на вёсцы, калі ты вольны, калі ты можаш выйсці і жыць, проста, павольна, спакойна... Але замест гэтага я сядзела ў кватэры, цяпер сяджу ў пакоі і ўзгадваю сваё жыццё. І разумею, што назад я вярнуцца магу ў любы час, гэта дае моц. Але вось рухацца кудысьці або цяпер, або застацца на месцы, так і недаведаўшыся, што можна дасягнуць і што паспрабаваць...

Галоўнае не баяцца і рухацца, рухацца наперад, таму што назад можна вярнуцца ў любы момант... Я разумею, што гэта проста сум і адзінота тут...
Але сум надыходзіць ня часта, што вельмі добра. Толькі калі адпачываеш, а адпачываеш ня шмат, таму ўсё выдатна :)

Шчаслівай дарогі!

Цудоўнага настрою :)