Вясковае прывітанне :)

Прывітанне-прывітанне :)

Так незаўважна час ідзе, чамусьці мне здаецца, што тое, што я пішу - чытаюць. І вось я сяджу цяпер тут, гляджу ў экран і ўсміхаюся, дасылаючы свае прывітанні і ўсмешкі ў блог. Чамусьці прыемна ад гэтага. нібы штосьці добрае робіш, дорыш нейкую частку сябе, магчыма, падымаеш настрой...

Як і кветкі, якія мне перадалі бацькі мужа. Так прыемна! Так прыгожа! Сёння ўвесь дзень адчувала прыемныя водары ружаў... Гэта фантастычна...

І дзіўна адначасова, таму што мы толькі два месяцы таму пераехалі, а я шмат што забыла, шмат што не адчувала і не бачыла. Як і гэтыя кветкі... Я разглядала іх хвілін дваццаць, як нейкі цуд, як нейкую незвычайную рэч на зямлі. Нюхала, кранала... Гэта непаўторныя адчуванні, гэта першы раз у маім жыцці такое... Але гэта цуда, сапраўднае цуда, якое стварыла прырода... Гэта фантастыка...

І вось я паставіла кветкі ў ваду і пайшла спаць, таму што была ўжо ноч...

А раніцай адкрыцці працягнуліся, таму што кветкі сталі распускацца, яны працягваюць жыць :) І гэта цудоўна, гэта так прыемна, што я не находжу слоў, каб сказаць штосьці больш... Гэта вельмі-вельмі незвычайна, гэта ўпершыню...

Магчыма, гэта мае нэрвы такія, так тонка сталі адчуваць...

Магчыма, гэта для мяне такі адпачынак...

Я ня ведаю, але і цудоўна, і сумна, таму што цяпер для мяне гэтыя простыя рэчы сталі найвялікшым багаццем, сталі тым святлом, да якога хочацца імкнуцца і рабіць усё, каб яго было больш... Тым накірункам, які вядзе мяне далей... І гэта проста і незвычайна адначасова...

Гэта магія кветак... Гэта свой асобы свет, які жыве сам па сабе. І ў мяне гэты свет быў у вёсцы, разнастайны і прыгожы... І так шкада...

Але гэта пустое, гэта мінулае. Будучае - яно павінна быць квяточным, цудоўным і прыгожым. Я імкнуся да гэта...

Але напэўна ўспаміны і восень нейкі навялі сум, таму што прыгажосці кветак не пасуе сум. Не павінен пасаваць, я так думаю...
Кветкі дораць радасць, няхай так і будзе :)

Радасці, цеплыні і ўтульнасці :)

Няхай цудоўная прыгажосць (калі так можна сказаць :) напоўніць Вас!

Усміхайцеся дробязям, звычайна з іх і складаецца нашае жыццё...