Рабчык шахматны

Добрай раніцы!
Такая прыгожая пара цяпер, усё пачынае квітнець, прыгажэць. І сонейка вельмі радуе, грэе так, што я ўчора паспела абгарэць, пакуль палола суніцы :)
Але цяпер не пра гэта, а пра вельмі прыгожую кветку:

Рабчык шахматны

Доўга я марыла пра гэтую кветку, доўга шукала. І вось у мінулым годзе атрымалася купіць і пасадзіць. Я, здаецца, ужо і выкладала як цвіце гэты рабчык, але было там пару кветак. Гэтым жа годам іх больш :) І так прыгожа!!!

Нібы званочкі вісяць. І колер такі цікавы, сапраўды шахматны.

Я часта дзіўлюся прыродзе, як яна такое хараство стварае :)

Квяточнага дню і добрага настрою :)

Як справы? Неяк так...

Вітаю-вітаю!

Справы нашыя падобныя да гэтага фотаздымку :) Проста мы ў такой позе працуем на гародзе. Працы шмат і трэба паспець усё своечасова. Вось і становімся падобнымі да кураняткаў...

Лёгкага працоўнага тыдню і добрага настрою :)

Кураняткі, або дзе згубіўся час

Вітаю!

Чаму так адбываецца: плануеш-плануеш, а тут штосьці з'яўляецца такое, што ніякія планы не выконваюцца. І гэтае такое прыгожае і шпаркае, што не дагнаць і не сфатаграфаваць. І часу шмат займае, але вельмі радуе і дорыць прыемны настрой...

Вось так у нас з'явіліся маленькія кураняткі пароды Брама :)

 Сфатаграфаваць кагосьці яшчэ нерэальна, яны такія шустрыя, што толькі маленькі камячык тут...

Як раптам ён ужо там.

І ў аб'ектыве бачыш усяго яго, а толькі ціснеш на кнопку, ды на фотаздымку адна частка, пятая кропка :))))

І вось за імі, куряняткамі, і трэба сачыць, карміць, грэць, чысціць, пераносіць у парнік з парніку, бо надвор'е скача як захоча. А толькі не дасочыш, дык падмерзнуць і пахварэюць...
Так і час згубіўся, але вельмі прыемны гэты занятак. Ты дорыш цеплыню і ежу, а атрымліваеш нашмат больш, атрымліваеш асалоду ад назіранняў і прыемныя ўражанні :) Гэта ні з чым не параўнаеш і не купіш.
Гэта жыццё, гэта сапраўднае жыццё, якое акружае і напаўняе кожны дзень. І я вельмі радая, што гэтае жыццё навокал.

Прыемных уражанняў і сонечнага надвор'я :)

Шпацыруем...

Вітаю-вітаю!
Сёння такі багаты на аповеды дзень :)
Проста добры дзень атрымаўся, смачны, вясёлы і прыгожы. Нават атрымалася адпачыць трошкі, але вось цяпер я ізноў сяджу працую, паралельна закачваю фотаздымкі ў блог. Таму ўжо выбачайце :)

Пасля сняданку пайшлі з мужам у лясок гуляць, а як жа такая падзея бяз Тора абыдзецца?! Канешне Тор перш за ўсіх ляцеў, мы яшчэ апраналіся, а ён гатовы быў перакуліць нас да гары нагамі і аглушыць сваім ровам ад радасці :)

Тор з дзяцінства спакойна ставіцца да вады. Яшчэ ледзьве хадзіў, а ўжо добра плаваў :)

Таму і цяпер яму вялікае задавальненне пабегаць па вадзе, паплаваць. Добра, што рачулка побач, далёка ня трэба хадзіць.

Але і побач з ім лепш не стаяць... Я пастаяла, прыйшлося ісці пераапранацца :)

Тор такі хуткі, за ім толькі паспявай сачыць. Толькі быў тут, момант і ён ужо ляціць за галінай. Ня мае значэння вада насустрач, трава, вялізныя дрэвы. Нясецца і аж зямля пад ім дрыжыць.

То тут ён, то там...

Паспрабуйце адшукаць :)

Увогуле нам пашанцавала жыць там, дзе мы жывем. З вокнаў мы бачым цудоўныя краявіды, якія ў кожную пору года дораць прыемныя ўражанні.

Мноства птушак кожны дзень спяваюць нам свае песні, ды так мілагучна, што стаіш і слухаеш, забываючыся на справы, на тое, куды ішоў...

Гэта вялікае багацце, якое падарыла нам прырода.

І лес побач кожны раз незвычайны. Цяпер ён толькі ажывае, цікава назіраць за галінкамі, на якіх маленькія лісточкі вось-вось павінны нарадзіцца. І ідзеш і нібы чуеш, як яны лупяцца :)

Ці можа гэта проста здаецца.

Але як добра, што такое ёсць. Як добра, што гэта адбываецца з намі...

І канешне з Торушкам :)

Гэты кавалер апошнія ночы збягае з падворку, як - таямніца. Замацавалі ўсе шчыліны, да якіх дадумаліся. Сёння ноч Х, але сёння ў нас ізноў дарагая госця Лайма. Таму, думаю, можна спаць спакойна...

Салодкіх сноў і прыгожых краявідаў :)

І прыемнага шпацыру, надвор'е спрыяе!

Святочны сняданак!

Вітаю-вітаю!
Запрашаю на наш святочны сняданак, Нічога асаблівага, толькі home made :)



Раніца Вялікдня звычайна начынаецца са "Свянцонага". Раней сы з мамай пастаянна хадзілі на Ўсяночную службу, на прыканцы якой свенцяць яйкі, кулічы, соль, хлеб, асабліва сала (існуе павер'е, што калі з'есці кавалачак свянцонага сала, то ў лесе не сустрэнеш гадаў, у сэнсе вужоў, мядзянак :)
Гэтым годам я вельмі хацела патрапіць на службу, але не атрымалася: такі складаны тыдзень быў, што а дзесятай вечара я бачыла трэці сон.
Нават да Свята прыбірала стол у апошнія гадзіны, спякла кулічы і пафарбавала яйкі. Усё :)

Сняданак наш пачаўся з біцця яек. Муж, як гаспадар, выбраў самае вялікае яйка (рэальна ў паўтары разы большае за астатнія, я ня ведаю, якая з маіх курачак такая сланапатамша :). Аказалася, што гэтае яйка з двума жаўткамі, але не перамагло гэтае яйка маё маленькае.



Далей былі тосты хатняга хлебу з вотру'ем з хатнім тваражком, мёдам і суніцамі. Зразумела, што суніцы не ў свой час, але некалькі ягадак не павінны нанесці шкоды, вельмі ж прыгожа і смачна атрымліваецца. На дзіва суніцы патрапілі вельмі духмяныя і салодкія.

У кожнага свой рот :))))

Ну а на дэсэрт, да кампоту з малін, куліч на пшанічна-ржаной заквасцы з хатнім шафранам, разынкамі ў віне і сушанымі журавінамі-чарніцамі.
Гэтым годам нарасло шмат крокусаў, таму губляць такі шанец я не стала і кожны дзень хадзіла з пінцэцікам. Назбірала невялічкую кучку тоненькіх валаскоў аранжавага колеру, але які водар у іх... Шкада было ўсё выкарыстоўваць на адзін замес, таму штосьці яшчэ засталося :)
Куліч атрымаўся незвычайны, мокры ўнутры, порысты, духмяны, з прыемным водарам шафрану і ягад.
Увесь дзень хадзіла і адразала па маленькаму кавалачку... Вельмі маааленькаму... Але куліч скончыўся :)))
Усяго кулічоў было 8 штук, з якіх чатыры з шафранам, а чатыры з цэдрай апельсіну, кардамонам і шакаладам. Яшчэ не каштавалі.
Два падаравалі бацькам, два пакінулі есці, а астатняе запіхнулі ў маразілку, а то ніякая дыета і праца не выратуе нашыя шчокі і жываты ад распаўзання :)))

Смачна есці!

Хрыстос Увасрэс! Са Святам!

 

Кветкі для настрою...

Квяточных дзянькоў!

Мулька-жулька :)

Вітаю-вітаю!
Час бяжыць хутка, вакол столькі працы, што толькі паспявай працаваць. Але між спраў сустракаюцца прыемныя моманты, якія хочацца захаваць...

Вось так спяць Мулька і Рыжы :)

Чым не каханкі...

А тут Мулька просіцца ў хату. Яблыня стаіць каля вакна, і калі вакно адчыненае, то Мулька спявае песню пра тое, якая яна нешчаслівая, як ёй хочацца ў хату і ўсё такое :)

Наспявае-наспявае, і як толькі дзверы адчыняюцца, а яны з іншага боку хаты, то спадарыня Муля тут як тут. Як яна так хутка перамяшчаецца?! Проста дзіўна...

Ці гэтая жулька так моцна хоча ў хату, што з'яўляюцца крылы?!

Сонечнага надвор'я і  гуллівага настрою, цяпер гэта самае тое :)