Я сёння схадзіла на сумоўе па працы ў адзін знакаміты гатэль.... Сумняюся, што мае кампетэнцыі дастатковыя, каб трапіць туды працаваць, але пытанні, якія я атрымала там, прымусілі спыніцца і задумацца...
І вось праз 5 гадзін уставаць на працу, а я не магу заснуць, кручу ў галаве свае адказы, шчырыя, сапраўдныя... Напэўна, так ня раюць адказваць на сумоўях, калі хочаш атрымаць працу, але для мяне мае большае значэнне, што я дала гэтыя адказы сама сабе... Думаю, замест жаданняў на новы год трэба пісаць адказы на такія пытанні, а потым праз год параўноўваць, наколькі чалавек падрос, што зьмянілася ў ім...
Яшчэ кажуць, акружыце сябе добрымі людзьмі, людзьмі, якія натхняюць. Я пыталася заўжджы, дзе мне іх знайсці? Дзе шукаць? Аказалася ўсё прасцей, такія людзі самі таго не заўважаючы, з’яўляюцца. Трэба толькі ўмець іх заўважыць. І мне здаецца, што адзін такі чалавек жыве па суседстве, натхняе сваімі падарожжамі і дзіцячым голасам. Другі такі ў інстаграме, дзеліцца сваёй гармоніяй і любоўю да прыгажосці, прыгажосці людзей, не вонкавай, а нутраной, сваёй мацярынскай любоўю да сваіх дзяцей, сваёй нейкаю мацярынскай цеплынёй. А трэці круціць свой рэстаран у Фінляндыі і дорыць надзею, што ўсё магчыма, калі проста працягваць і не спыняцца...
І сёння я знайшла, што адказаць на пытанне, дзе я бачу сябе праз 5 год, што я хачу знайсці. Я хачу знайсці гармонію, ведаць, што мне трэба рабіць і не баяцца. Я бы сказала, што я хачу навучыцца быць або стаць профі ў сваёй справе❤ засталося вызначыцца з гэтай справай 😂
