Вось ізноў надыходзіць дзень народзінаў. Я спадзявалася даведацца сапраўдны дзень, але не пашчасціла. Даведка прыйшла са старымі звесткамі. Таму ў гэтым годзе прыйдзецца святкаваць яшчэ па старым дні. Такія спадзевы былі... Вельмі шкада. Але я думала, што было бы добра, каб даведка прыйшла ў сапраўдны дзень народзін. Ну вось яна прыйшла 22.11. Хто ведае, можа гэта і ёсць той самы дзень, які я шукаю :)
Сонейка і паболей!
А тут дождж шапоча па шыбах, па даху, па лісці, якое не паспела яшчэ абляцець...
Такі пачак дню. Еду на працу ў пустым цягніку, трохі баюся свайго сённяшняга працоўнага пляну. Турбуюся, што ўжо кепска сплю... Але тое, што не забівае нас, робіць мацней. Спадзяюся, што гэта такі момант. І праз месяц я буду спакойна спаць і выконваць тую ж колькасць працы :) Але сёння турботна, хай будзе толькі сёння...
Добрай пятніцы! Хай усё будзе добра!
І вось праз 5 гадзін уставаць на працу, а я не магу заснуць, кручу ў галаве свае адказы, шчырыя, сапраўдныя... Напэўна, так ня раюць адказваць на сумоўях, калі хочаш атрымаць працу, але для мяне мае большае значэнне, што я дала гэтыя адказы сама сабе... Думаю, замест жаданняў на новы год трэба пісаць адказы на такія пытанні, а потым праз год параўноўваць, наколькі чалавек падрос, што зьмянілася ў ім...
Яшчэ кажуць, акружыце сябе добрымі людзьмі, людзьмі, якія натхняюць. Я пыталася заўжджы, дзе мне іх знайсці? Дзе шукаць? Аказалася ўсё прасцей, такія людзі самі таго не заўважаючы, з’яўляюцца. Трэба толькі ўмець іх заўважыць. І мне здаецца, што адзін такі чалавек жыве па суседстве, натхняе сваімі падарожжамі і дзіцячым голасам. Другі такі ў інстаграме, дзеліцца сваёй гармоніяй і любоўю да прыгажосці, прыгажосці людзей, не вонкавай, а нутраной, сваёй мацярынскай любоўю да сваіх дзяцей, сваёй нейкаю мацярынскай цеплынёй. А трэці круціць свой рэстаран у Фінляндыі і дорыць надзею, што ўсё магчыма, калі проста працягваць і не спыняцца...
І сёння я знайшла, што адказаць на пытанне, дзе я бачу сябе праз 5 год, што я хачу знайсці. Я хачу знайсці гармонію, ведаць, што мне трэба рабіць і не баяцца. Я бы сказала, што я хачу навучыцца быць або стаць профі ў сваёй справе❤ засталося вызначыцца з гэтай справай 😂
Простыя дні кастрычніка, яблычны пірагі, працоўныя круасаны, музей Парадокс у Осла, падарункі, краявіды, прахожкі... Як я радуюся прахожкам, чатыры гады трэба было чакаць, каб узяць гэтага малога чалавека за руку і проста ісці, проста гуляць і гаварыць пра мільёны чаму.... Гэта таго каштавала, каб чакаць :)
Ужо выходжу з аўтобуса, цудоўнага дню, прыгожай восені!
